همه
لرزش دست و دلم
از آن بود
که عشق
پناهي گردد
پروازي نه
گريزگاهي گردد

آي عشق آي عشق
چهره ي آبيت پيدا نيست

و خنکاي مرهمي
بر شعله ي زخمي
نه شور شعله
بر سرماي درون

آي عشق آي عشق
چهره ي سرخت پيدا نيست

غبار تيره ي تسکيني
بر حضور وَهن
و دنجِ رهايي
بر گريز حضور
سياهي
بر آرامش آبي
و سبزه ي برگچه
بر ارغوان

آي عشق آي عشق
رنگ آشنايت
پيدا نيست



سکوت من

تورا به حرف خواهد آورد

باور کن

و تورا در انتهاي جاده سرد زمان

به تفکري ديگر

فراخواهد خواند

پس از کنارم

با سکوت مگذر



يا علي مدد