سلام به همه خوبان . 
این بار اومدم یه شعر بنویسم در باره ولنتاین، اما یه چیزی دیدم وشنیدم که دلم خیلی گرفت و گفتم : عجب روزگاریه روزگاره بی معرفتی !!
اصلا عشق چیه ؟ عاشقیه چیه ؟ وقتی آخرش دل شکستن و جدائیه پس چرا باید دل بست .اصلا:
به چه دل باید بست ؟
به چه شاید دل بست ؟
نزدیکه پاک ساعی مشغوله رانندگی بودم طبق معمول با دستوره پلیس گرامی اومدم کنار ( این بنده خدا اونقدر جریمه ام کرده دیگه منو می شناسه . )
پیاده شدم .
- سلام . باز چی شده ؟ 
- هیچی ، این بار نمیخوام جریمه تون کنم 
- پس چی ؟!!
یه دفه نگام دوخته شد به پیاده رو و دختر معتادی که افتان و خیزان در حالی که میله های پارک رو با دستش گرفته بود و سیگار میکشید ! نگاش کردم به نظرم خیلی آشنا اومد . اونقدر به مغزم فشار آوردم تا بالاخره ...... یه دفه سر جام خشکم زد !
مریم بود از بچه های دانشگاه . از اون دختر شاد و شیطون ها که آوازه شهرت عشق مریم و نیما تو تمومه دانشگاه پیچیده بود . اصلا نفهمیدم کجام و برا چی وایسادم ، دویدم طرفش ، گفتم مریم تویی ؟!! سرش رو بالا کرد . گفت چیه ؟ گفتم منم !!! گفت دارم می بینم!! چی می خواهی . اشک از چشمام سرازیر شد .
گفتم چرا این جوری ؟ 
چه بلایی سر خودت آوردی ؟!
گفت : برو راحتم بزار . …
با زور آوردمش تو ماشین نشوندمش بعد از اینکه یه کم گرم شد با ناله شروع کرد به حرف زدن و از اونچه که سرش اومده .. از خیانتی که بهش شده از تنها عشقش که به این روز انداختش و ترکش کرد و رفت با یکی دیگه !!.از خانواده اش که تردش کردن و.....گریست و گریست .......
دلم داشت می ترکید .مقصر کیه ؟تقصیره کیه ؟ چرا?چطور؟برای چی ؟؟به چه جرمی ؟؟
و هزار تا سوال دیگه ...
یاد شعر داریوش افتادم که میخوند :
مثه مردن می مونه دل بریدن
ولی دل بستن آسونه شقایق
26بهمن (14 February) روزه ولنتاینه .روزه قشنگ عشق!
تو رو خدا اگه دلی رو بدست آوردید و عاشق شدید ، قدرش رو بدونید و نشکنیدش .
یا حق
یکسال گذشت ..... !
انگار همین دیروز بود اولش هیچی نبود یه وب لاگ ساده با یه گل آفتاب گردون که من عاشقش بودم .بعدش کم کم پا گرفت با کمک دوستای مهربونم که صبورانه بهم کمک کردن و کلی اطلاعات یادم دادن ، بعد از خراب کردن و حذف کردنه چند تاوب لاگ کم کم با دوستای جدیدی و خوبی آشنا شدم که جدا از دنیای نت اونقدر بهم نزدیک شده بودن که از ته قلب خوشحال بودم که اونها رودارم و زحمتهای اون دوستای عزیزم بود که حالا نانسی هست و داره مینویسه و جا داره اینجا از همشون تشکر کنم. شادمهرم ، آبجی صبای من وکوشای مهربونم که خیلی زحمت برام کشیدن و سودابه خانم گل و........ همه عزیزانی که برای بهتر شدن وب لاگ نانسی هزار ویک زحمت کشیدن و اونقدر زیادن که من شرمنده ام که نمی تونم دونه دونه اینجا ازشون تشکر کنم . 
گذشته از روزهای جارو جنجالی که گاهی تواین دنیای وب لاگها وجود داشت که یه بار به هم می افتادن یه بار دعوا بود 
یه بار گرو کشی بود ..اما باز روزای خوب و فراموش نشدنی داشت که خاطره ای که ازش برام مونده یه دنیای ساده با یه دنیا دوست خوب و مهربون که با اینکه این نانسی گاهی شیطنت میکرد 
؛اذیت میکرد ؛ دلش می گرفت 
و .... بعضی از کسانی که خیلی دوسشون داشت رو ناراحت میکرد اما اونها اونقدر قلبشون بزرگ 
بود که با متانتشون نانسی رو همیشه شرمنده خوبی هاش می کردن .
امیدوارم بتونم تا جایی که میتونم کنار همه شما دوستای خوب بمونم و براتون خوب بمونم .
همیشه سبز باشید . یا حق
