شبي همرهت گذر به سوي چمن کنم

زتن جامه بر کنم زگل پيراهن کنم

به دست ستيز تو سپارم زمام دل

به پاي گريز تو ز گيسو رسن کنم

به قهرم گذاشتي . مرا با تو ؛آشتي

به تقديم جان نشد . به تسليم تن کنم

برو دوش و سينه را به لب هايت بسپرم

سپيد شکوفه را کبود سمن کنم

به اعجاز يک نگه دلت رام اگر نشد

سر انجام چاره را به سحر سخن کنم

غرور بنفشه را به چشم تو بشکنم

سر زلف خويش را شکن در شکن کنم

چه ميگويم خدايا چه غافل ز خود شده ام

جواني چه کس کند به پيري که من کنم ؟

دگر خسته آمدم ز بس رنگها زدم

که کافور خويش را چو مشک ختن کنم

به پنجاه منزلي سه منزل نمانده بيش

غريبه مي روم که آنجا وطن کنم

چه جز آن که لعنتي کنم بر حقيقتي

در آئينه خلوتي چو با خويش تن کنم ؟

سيمين بهبهاني ...عموجونم خوبي ؟ كجايي دلم تنگيد واست ...مخلصم عمو جون ...///