( بنام تو اي آرام جان )

سلام و عرض ادب و ارادت

از اينكه قدم رنجه نموديد به كلبه محقرم امديد و يادگاري از نانسي قرار داديد صميمانه تشكر ميكنم

راستشو بخواهيد وقتي وبلاگتونو باز كردم يه كم ترسيدم اخه تا صفحه ي سياه وبلاگت باز ميشه يهويي يه زلزله ي ده ريشتري ( شايد هم بيشتر

) صفحه ي مونيتورمو لرزوند اولش فكر كردم قيامت شده و الان توي سياهي دارم شنا ميكنم ولي يه كم كه گذشت ديدم نه اين سياهي دالان اسرار اميز ورود به وبلاگت كه هر كي از سياهي خوف داشته باشه مسير رو ادامه نميده منم كه شجاع ، ( ) زدم به دل سياهي و وارد وبلاگت شدم ديدم نه بابا چه وبلاگ قشنگيه بخصوص قالب كه براي اولين بار بود چنين قالبي رو ديدم نوشته ها هم كه خوب معلومه ديگه چون من سوات موات درست حسابي ندارم به خودم اجازه نميدم در موردشون چيزي بگم فقظ اينو بگم كه كلي كيف كردم

بـاز بـيـنـم راضـي انـدر پـرده اي

هست دل را گوييا گم كرده اي

وه كه عشق از دانشم بيگانه كرد

مستي اين دل مرا بيگانه كرد

باز گوينده ، گفتن ساز كرد

وز زبان من حديث اغاز كرد

هر زماني تا شوم دم ساز خويش

بشنوم با گوش خويش اواز خويش

تا ببينم اين كه گويد راز كيست

از زبان من سخن پرداز كيست

ببخشيد كه امدم وبلاگتونو خط خطي كردم و رفتم

عزت زياد ..... سر فراز باشيد