من هم آن روزها را پشت سر گذاشته ام.....روزگار الزام بايد ها و نبايدها،....... روزهاي زندگي دوگانه:.........در خانه به گونه اي بودن و بيرون از خانه تظاهر به آنچه ديگران مي پسندند. امروز اگر خسته ام،......امروز اگر تحمل کوچکترين نا ملايمي را ندارم، اين تحفه شايد يادگار آن روزها باشد........اينم راجع به متني كه نوشتي....بازم بيا خانمي

لام نانسي جان...مرسي از حضور خوشگلت.....سكوت اون سكوت رو شكستي خانمي.........انهمه دوست دارن.....منم روشون اضافه شدم.خانم گل....متنت عالي بود

سلام مهربون ... زيبا و دلنشين بود

سلام جيغولي.خوبي؟! شعري كه نوشتي خيلي قشنگه ، ياداشت كردم براي خودم . موفق باشي جيييييغووووووولييييييييييييي

سلام. ممنونم از لطفتون. خيلي استفاده كردم از مطلب و عكساتون... (نيازو تو خودم كشتم..) عالي بود.

سلام نانسي جوني .... نوشته خوشگلي بود ... انگشت هاي كوچولوي اين فسقلي هم خيلي نازه ... راستي آپديت كردم نمياي؟؟؟؟؟

وبلاگ خيلي زيبايي داري موفق باشي

تينا

بهاره هم كه ادم نيست بهش بگي اپديت كردي باشه منم قهرم باهات

بي سواد :

P. s

به انگليسي يعني يعني در ضمن

آخيييييييييييييييي چه دست كوچولويي داري فكر كنم وقتي خسته ميشي .... يه لبخند كه نه ، يه نگاه بازم نوچ ، يه خاطره شايد ! ، يه فرياد درسته ... اين به تو مياد

هر چي تلاش ميكنم كد رمز p.s رو پيدا كنم نميتونم

عالي بود ... خنده بر هر درد بي درمان دواست ... بخند تا دنيا بروت بخنده .... ولي يه دروغ ديگه هم گفتي ( يه لحظه سکوت ميکنم . ) مگه تو سكوت كردن هم بلدي ؟