سلام به گل روي خواهر ارجمندم نانسي مهربون و هميشه دوست داشتني . اول مي خواستم در مورد اوندفعه اي بگم كه من از محالاته كه بخوام عزيزي چون شما را از خودم برنجونم . بعدشم امروز چه بشكن بشكني راه انداختي نانسي . اما نظر من اينه كه اگر سر بشكنه و همينطور پا بد تر از دل شكستنه چرا كه سر و پاي شكسته رو هم خودت مي بيني و عذاب مي كشي و هم ديگران اما دل شكسته رو فقط خودت ميبيني و اگر دوست داشته باشي ميتوني از ديد ديگرون پنهونش كني . ميدونم بازم مثل دريبل زدنم تو فوتبال هم حريف و جا گذاشتم و هم خودمو اما اين عادته و ترك عادتم ... ، بگذريم نانسي جان واقعيتش بعيد ميدونم اقيانوس ژرف و بيكران دل خواهرم و خواهرانم با نسيمي به تلاطم در بياد و اگر اندك موج و نا آرامي هم هست در ظاهر و سطحي است و در باطن و عمق وجودت آرامش و متانت هميشگي هويداست . نكنه بازم سوتي داده باشم . اگر اينطوره سريعا بهم خبر بده تا در جهت رفع ابهام كوشا باشم . البته نه اون داداش كوشا كه عزيز دله منظورم ساعي بود. حق نگهدارت نانسي جان و هيچگاه آسمان دلت را ابري نمي خواهم . برادرت محمد