يک سينه حرف دارم و پرواي حرف نيست
مهري به لب زدند مبين بي زباني ام
با اينکه وعده هاي دروغين دلم فسرد
بيزار از اين گمان بد ، بد کماني ام
جان مني به لب برسد جان دريغ نيست
جان ميکنم که جلوه کند دل ستاني ام
بغض هزارساله به جام نهاده اند
در التهاب صاعقه رعد آني ام ....