سلام
امروز كامنت شما رو كه براي يكي از دوستانم نوشته بوديد خواندم و رغبتي حاصل شد كه دمي در كنج خلوتسراي شما بنشينم .
دوست من آرزو مي كنم كه من هم قصه شوم . چرا كه قصه فراموش نميشود .
لب به لب بازگو ميشود و سينه به سينه ميگردد و روزي در بطن مردم و مردمان جاي ميگيرد و شايد .....
در هر حال وبلاگتون دلرباست و كلامتان زيبا و افكارتان آرامش بخش .
ميدانم كه ميمانيد .
شاد كام و سفيد بخت باشيد اما نه مثل من .
