سلام به روي ماهت.(از ترسم) شيطنت هاي ديروز حتي اون بد بداش الان برامون شده خاطراتي لذت بخش که هممون يه جورايي افسوس لحظه لحظه اونو ميخوريم . اما وقتي ميخوام مثل آدماي درست حسابي به آينده نيم نگاهي داشته باشم . کمي تو دلم خالي ميشه. چرا که شيطنت هامونم رنگ و بوي شيطنت نميده و اثر و رد پاي خوبي هم نمي بينم که بخوام در آينده براش با حسرت آه بکشم. اما خوشحالم که دوستان خوبي دارم که ميتونم به دوستي با اونا افتخار کنم. خوشحال شدم که بازم فرصتي دست داد تا تجديد ديدار کنيم اونم تو وبلاگ زيباي شما. حق نگهدار.