کوه رنج من اگر الوند بود
تا تو بودي بر لبم لبخند بود
گر چه اندوه غريبي بر دلم
کوه تر از وسعت الوند بود
در سرمن شور شيرين تو بود
با خيال تو دلم خرسند بود
چهار فصل زندگي در چشم من
خوب وزيبا وغزل اکنده بود
مي بريدي از دلم پيمان مهر
من به عشق تو دلم پا بند بود
شک نمي کردم به عشقت نازنين
