ساقي<\/h1>ازمن نمي ماند به جا
جز قامتي خسته به راه
ازمن نمي آيد صدا
جز هق هق و ناله وآه
محتاج باتو بودنم
اي كه تو خورشيدي و ماه
بر جسم بي جانم كنون
تنها تويي يك تكيه گاه
چشم تو خورشيد پگاه
افسون كني با هر نگاه
خنجر زني اين خسته را
زخمي كني دلبسته را
از شوق تو راهي شدم
در آ‌ب چون ماهي شدم
من از براي ديدنت
تاآسمان ها رفته ام
حتي در اين يخ بستگي
تا عمق دريا رفته ام
من خسته ام من خسته ام
با عشق پيمان بسته ام
هفت خان ها ديده ام
من از خطر ها جسته ام
با من تو از دوري مگو
شايد نمي خواهي مرا
در دام تو افتاده ام
از من نمي پرسي چرا
من گويمت من گويمت
گوش كن بهر خدا
آن روز كه اندوه زمان
در چهره ي من شد نهان
با گرمي دستان خود
دادي به من تاج شهان
مهر تو در قلبم نشست
اندوه شب ها را شكست
شادي وجودم را گرفت
ساقي به مهماني نشست
مي جامي از عشق تو بود
مي عقل و هوشم را ربود
آنگه كه گشتم مست تو
ناجي نبود جز دست تو
اكنون بيا جامم بده
از آن مي نابم بده
من غرق درياي تو ام
يك جرعه معنايم بده