شبي ياد دارم كه چشمم نخفت / شنيدم كه پروانه با شمع گفت

كه من عاشقم گر بسوزم رواست / تو را گريه و سوز باري چراست

بگفت اي هوادار مسكيـــــــــن من / برفت انگبين يار شيرين من

چو شيريني از من به در مي رود / چو فرهادم آتش به سر ميرود

همي گفت و هر لحظه سيلاب درد / فرو مي دويدش به رخسار زرد

كه اي مدعي عشق كار تو نيست / كه نه صبر داري نه ياراي ايست

تو را آتش عشق گر پر بسوخت / مرا بين كه از پاي تا سر بسوخت

يا علي مددي