يار دبستاني من ، با من وهمراه مني؛

چوب الف بر سر ما ، بغض من و آه مني؛

حک شده اسم من و تو ، رو تن اين تخته سياه؛

ترکه بيداد وستم ، مونده هنوز رو تن ما؛

دشت بي فرهنگي ما ، هرزه تموم علفاش؛

خوب اگه خوب ، بد اگه بد ، مرده دلاي آدماش ؛

دست من وتو بايد اين پرده ها رو پاره کنه ؛

کي مي تونه جز من وتو درد مارا چاره کنه؟

خيلي وبلاگت نازه موفق باشي!