اگه هم صدام بودي هيچ کي حريفم نمي شد کوه اگه رو شونه هام بود کمرم خم نمي شد تو اگه خواسته بودي اخ تو اگه خواسته بودي تو اگه مونده بودي موند ني ترين بودم ، عمر صدام کم نمي شد اگه زخمي مي شدم به دست تو مرهم بود زخم قيمتي من محتاج مرهم نمي شد اگه بارون عزيز با تو بودن مي گرفت گل سرخ قصه مون تشنه ي شبنم نمي شد. آخ تو اگه خواسته بودي ..... امشب به قصه ي دلم گوش مي کني ، فردا مرا چون قصه فراموش مي کني . چون سنگها صداي مرا گوش مي کني ، سنگي و ناشنيده فراموش مي کني . رگبار نو بهاري و خواب دريچه را از ضربه هاي وسوسه مغشوش مي کني . دست مرا که ساقه ي سبز نوازش است با برگهاي مرده هم آغوش مي کني . گمراه تر ز روخ شرابي و خواب ديده را در شعله مينشاني و مدهوش مي کني .اي ماهي طلا ئي مرداب خون من ، خوش باد مستيت که مرا نوش مي کني . تو دره ي بنفش غروبي که روز را بر سينه مي فشاري و خاموش مي کني . در سايه ها فروغ تو بنشست و رنگ باخت ، او را از چه به سايه سيه پوش مي کني .......