يک جهان شرار تنها
مانده در ميان صحرا
به درد خود سوزد
به سوز خود سازد

سوزد از جفاي دوران
فتنه و بلاي طوفان
فناي او خواهد
به سوي او تازد

من هم اي ياران تنها ماندم
آتشي بودم برجا ماندم