هواي تازه (3) ...

خواب ديده ام هواي تهران باراني است
و دماوند مغرور

با اين باران
تن مي شويد

گاهي همه چيز را مي شود
به همه چيز ها پيوند داد از صميم جان

مثلا هوا را به ريسمان باد بسته ام

دانه هاي باران را
با انگشتان تو مي شمارم

بهار را از پيراهن تو مي بويم

عشق را بخاطر تو نگاه داشته ام

باغ را سرتا سر شکوفه ديده ام

نه اينکه هيچکس مرا به زندگي نمي گيرد

به مرگ جاوداني ام نمي گيرد

اکنون و هنوز را در کولبار دوش خسته ام نهاده ام

و آمدنت را انتظار مي کشم

هواي تازه اي است با اينهمه غم

هواي دل انگيزي ست با اينهمه سفر

حس ميکنم تا ابد
اين سفر ادامه دارد

بي آنکه گمان کني

چه در وسعت تنهايي ام ميگذرد

نه اينکه به بازي ام گرفته اند
نه اينکه به آرزويم گرفته اند

دلم غرق درياي تو شد

تمام حوصله ام را جمع کرده ام
در همين کوله بارم

عمري گذشت اما