عشق من دور است از من اي خدا داغ دل را با كه گويم باز گويم اي خدا گر كه گويد آمدن قصدم شده طوفان بشد ور بگويد نامه ام آمدبسويت آن كبوتر جان سپرد چون به خوابم آمدن كرد او شبي ديو تنهايي وحشتناك خوابم را دريد رشته افكارم امشب چون كلاف بي ابتدا و انتها زين غم دوري و غربت ناله اي زد بي صدا اين غم هجرت مرا فرهاد نه مجنون كند اي خدا يارم نيامد ترسم او طغيان كند از نديد چشم مستش چون كبوتر در قفس مي زنم هي بال و هي پر سر بسايم بر قفس روزگار ديده ام همچون هوا ابري شده است پر ز اشك و باد و باران شده است اي خداي عاشقان عاشق نوازي اين چنين مي كني با بندگانت عشق غربت شده است اين كه غربت يار ما را اين چنين عاشق كند بخت واقبال است غربت را خدا نفرين كند هر چه غم داري ز دست غربت عاشق نواز است اي دلا اين چنين يارم گرفته در برش اين غربت خوش اشتها