تن تو ظهر تابستون را به يادم مياره

رنگ چشماي تو بارون را به يادم مياره

وقتي نيستي ... زندگي فرقي با زندون نداره

قهر تو ... تلخي زندون را به يادم مياره

من نيازم تو را هر روز ديدنه

از لبت دوستت دارم شنيدنه

تو بزرگي ... مثل آن لحظه که بارون ميزنه

تو همون خوني که ... هر لحظه تو رگهاي منه

تو مثل خواب گل سرخي ... لطيفي مثل خواب

من همونم که اگه بي تو باشه ... جون مي کنه

من نيازم تو را هر روز ديدنه

از لبت دوستت دارم شنيدنه

تو مثل وسوسه ء شکار يک شاپرکي

تو مثل شوق رها کردن يک بادبادکي

تو هميشه مثل يک قصه پر از حادثه اي

تو مثل شادي خواب کردن يک عروسکي

تو قشنگي ... مثل شکلايي که ابرها مي سازند

گلاي اطلسي ... از ديدن تو رنگ مي بازند

اگه مرداي توقصه ... بدونند که اينجايي

براي بردن تو ... با اسب بالدار مي تازند

من نيازم تو را هرروز ديدنه

از لبت دوستت دارم شنيدنه

سلام دوست خوبم ...... شعرهاي لطيف و زيبايي بود..... ممنونم از حضور هميشه سبزت .... موفق و شاد باشي ..................

سلام نانسي مهربون

مدتيه همراز رو فراموش كردي

هميشه منتظر حظور نيلوفري شما هستم

واي باران، باران

شيشه پنجره را باران شست

از دل من اما

چه كسي نقش تو را خواهد شست؟

اسمان سربي رنگ

من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ

مي پرد مرغ نگاهم تادور

واي باران،باران

پر مرغان نگاهم راشست

سلام عزيزم...

چقدر شعرت قشنگ بود...

راستي نانسي جونم آپديت ميكني پس چرا هيچي به من نميگي.. اي بدجنس مي كشمت...

راستي من به روزم ... نانسي جونم يه سري بزن

( بنام تو اي آرام جان )

سلام و عرض ادب و ارادت

از اينكه قدم رنجه نموديد به كلبه محقرم امديد و يادگاري از نانسي قرار داديد صميمانه تشكر ميكنم

راستشو بخواهيد وقتي وبلاگتونو باز كردم يه كم ترسيدم اخه تا صفحه ي سياه وبلاگت باز ميشه يهويي يه زلزله ي ده ريشتري ( شايد هم بيشتر

) صفحه ي مونيتورمو لرزوند اولش فكر كردم قيامت شده و الان توي سياهي دارم شنا ميكنم ولي يه كم كه گذشت ديدم نه اين سياهي دالان اسرار اميز ورود به وبلاگت كه هر كي از سياهي خوف داشته باشه مسير رو ادامه نميده منم كه شجاع ، ( ) زدم به دل سياهي و وارد وبلاگت شدم ديدم نه بابا چه وبلاگ قشنگيه بخصوص قالب كه براي اولين بار بود چنين قالبي رو ديدم نوشته ها هم كه خوب معلومه ديگه چون من سوات موات درست حسابي ندارم به خودم اجازه نميدم در موردشون چيزي بگم فقظ اينو بگم كه كلي كيف كردم

بـاز بـيـنـم راضـي انـدر پـرده اي

هست دل را گوييا گم كرده اي

وه كه عشق از دانشم بيگانه كرد

مستي اين دل مرا بيگانه كرد

باز گوينده ، گفتن ساز كرد

وز زبان من حديث اغاز كرد

هر زماني تا شوم دم ساز خويش

بشنوم با گوش خويش اواز خويش

تا ببينم اين كه گويد راز كيست

از زبان من سخن پرداز كيست

ببخشيد كه امدم وبلاگتونو خط خطي كردم و رفتم

عزت زياد ..... سر فراز باشيد

سلاممممممم پيروزي تيم ملي مباركههههههه ... ديشب خوش گذشت ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/

سلام نانسي خانم تو را به خدا بگو چه جوري

از اين عموجوني زهر چشم گرفتيد كه انقدر از شما مي ترسد ما هم احتياج مبرمي به ان داريم .

اميد وارم سري به ما بزني