مث بارون در شب

تو پر از زمزمه ي ياس سفيدي در باد .

تو مث خاک نجيب وطني

تو مث خواب ظريف يه پرنده

پر لالايي شعر سفري

مث ماهي در آب

تو سکوت غزل تقديري

مث شب تنهايي

مث من بي تابي

پر موجي ، پر عشق

عشق سرخورده به يک صخره ي سرد.

تو مث يک غزل ناخونده

پشت ديوار خودت زنداني

تو همون پنجره تنهايي

که تو رو،با نفس يک فانوس روي ديوار شبم مي دوزم

تو همون راز بزرگي که خدا

توي تنهايي يک ظهر کوير

با خودش قسمت کرد

تو همون آيينه اي

که يه روز/ مهتابو رسوا کرد

خود خورشيدي تو

که به شب هاي دلم خنديدي

چشم تو خنده ي تقدير من و آيينه هاست......./؟//خاک پا / م/ شيدا .../// ممنون از حضور سبز هميشگي ات نانسي عزيز ...